Tijdens een bijeenkomst Samen Optrekken in Tolbert kwamen wij de vrijwilligers Rita en Danielle tegen. Het enthousiasme over hun rol als vrijwilliger, maar ook de erkenning voor de ingewikkelde tijd waarin we ons met elkaar bevinden, wekte onze nieuwsgierigheid. Tijd voor een kop koffie en een goed gesprek in Midwolde.

 Rita en Daniëlle begonnen in 2017 met vrijwilligerswerk bij De Zijlen. Na een oproep van De Zijlen om cliënten te bezoeken met een huisdier meldde Rita zich samen met hond Nelson, een Ierse setter met een goedaardig karakter. Ze werd uitgenodigd voor een aantal cursusdagen, waarin van alles werd uitgelegd over verschillende soorten beperkingen en veiligheid. Daniëlle vond het interessant en haakte ook aan. De cursus werd verzorgd door de Stichting ZorgDier in opdracht van De Zijlen.

Rita en Nelson

De cursus werd afgesloten met een examen. Lachend vertelt Rita: “Ik doorliep samen met Nelson het parcours. Ik hoefde maar één keer, maar de grap was dat hij hetzelfde parcours met Daniëlle nog eens mocht lopen.” Daniëlle vult aan: “Het leek wel of ik een heel andere hond bij me had dan Rita! Nelson reageert op ons allebei verschillend. Dat was erg leuk om terug te horen.”

Gelukkig waren ze allebei geslaagd en werd er op basis van de examenpunten voor de vrijwilligers een eigen cliënt gezocht. Rita: “Ik kwam terecht bij Jolanda in Niekerk. We spraken regelmatig op woensdagmiddag af en wandelden steeds verder. Sinds een tijdje ga ik alleen naar Jolanda toe. Nadat ze mij en later Nelson een klap heeft gegeven, merkte ik dat Nelson niet meer mee wilde. Ik heb zelf ook even pas op de plaats genomen, maar besloten wel weer naar haar toe te gaan. De momenten die we samen hebben zijn bijzonder. Het is mooi om te zien dat Jolanda van onze tijd samen geniet.”

Daniëlle en Nelson

Daniëlle begon haar vrijwilligerswerk met huiskamerbezoekjes bij de Hooizolder. De meeste cliënten vonden het heel gezellig dat ze er was, maar reageerden niet zozeer op Nelson. Twee cliënten, Willemien en Eef, vonden het wel heel leuk met Nelson en gingen met Daniëlle wandelen. Na een tijdje werd ze benaderd om één op één te gaan wandelen met cliënt Laura. Nadat zij verhuisde naar het Koetshuis, ging het contact tussen Daniëlle en Laura wat verloren. Al snel werd Daniëlle gevraagd om in Niekerk met Linda te wandelen. Met haar had ze wekelijks contact. “Linda was altijd erg blij om Nelson en mij te zien. Ze geniet van de aandacht. Gelukkig was het geen probleem voor Linda of Jolanda om Nelson te delen.”

Samen optrekken

“De bijeenkomst ‘Samen optrekken’ vond ik heel waardevol en bijzonder. Ik heb veel respect voor de medewerkers bij De Zijlen. Wij zijn 1 a 1,5 uur bezig met een cliënt. Zij een hele dag. Dat geeft energie, maar kost ook zeker energie!”, vind Rita. 
De twee vrijwilligers vinden persoonlijk contact ook heel belangrijk. “Je moet ook met de vrijwilligers contact hebben. Voor ons werkt het zoveel fijner als je weet wie je contactpersoon is als je vragen hebt.  Het maakt ons niet uit wie dat is, als je maar weet bij wie je terecht kunt.” Gedurende het gesprek wordt Nelson onrustig. Het is tijd om even uitgelaten te worden. In de tuin nemen we nog een paar foto's waarna we afscheid van elkaar nemen.