Al bijna 40 jaar woont de broer van Ditta Bolt bij locatie Bloemenstaete van De Zijlen. Ernst is 68 jaar geleden geboren met het syndroom van Down en heeft inmiddels ook dementie. Toen hij in maart dit jaar een ernstige longontsteking kreeg, hoefde Ditta niet lang na te denken. Ze pakte haar koffer en trok een aantal etmalen bij hem in.
‘De afstemming met De Zijlen is altijd goed geweest’, zegt Ditta. ‘Toen Ernst half maart een zware verkoudheid kreeg met hoge koorts, werd ik meteen gebeld. Ik ben in de auto gestapt om bij hem te kijken en de volgende dag was ik er opnieuw toen de huisarts kwam. Deze sprak over een flinke longontsteking en zei dat Ernst er misschien niet doorheen zou komen. Natuurlijk is Ernst in goede handen bij De Zijlen, maar ik wist ook dat ik thuis niet rustig zou zitten. Ik wilde bij hem blijven en gelukkig liet de begeleiding dit toe. Ze hebben een matras voor mij geregeld en ik ben gebleven. Ik bood Ernst nabijheid en heb hem mondjesmaat eten en drinken gegeven. Na twee etmalen knapte hij weer op en ben ik alleen overdag gekomen.’
Ditta Bolt:
'Als broers en zussen blijven we in zijn leven en horen we bij hem.'
Indruk
Hoe was het om zo ‘te gast’ te zijn bij De Zijlen? Ditta: ‘Je krijgt een kijkje in de keuken en het is belangrijk dat je je plaats weet. Ik wilde vooral niet in de weg lopen. Ik heb me bijvoorbeeld niet bemoeid met de lichamelijke zorg. Op die momenten heb ik me teruggetrokken. Ik was onder de indruk van de goede zorgen voor Ernst. De longontsteking zorgde voor een grote verandering in zijn zorgvraag. Een ander bed, tillift en antidecubitusmatras waren snel aanwezig. Daarnaast vond ik het mooi om te zien hoe de begeleiders omgaan met Ernst. Ze maken oogcontact, groeten hem bij zijn naam, raken hem even aan. Ook voor mij stonden ze klaar. Ik kon eten en drinken halen, en ze kwamen regelmatig even vragen hoe het met mij ging. Persoonlijk begeleider Rik is na zijn dienst zelfs mee geweest naar een kledingwinkel om aan te wijzen wat hij bedoelt met comfortabele kleding voor Ernst. Dat vind ik geweldig.’
Betrokken
Ditta vindt het heel normaal dat ze voor Ernst heeft gezorgd. ‘We hebben hem niet zomaar in handen van een ander gegeven. Als broers en zussen blijven we in zijn leven en horen we bij hem. Het is ook gewoon plezierig om met Ernst op te trekken. Ik ben nauw betrokken en ga bijvoorbeeld met Ernst naar het ziekenhuis of de tandarts. Ik help in de tuin en bij activiteiten. Het scheelt natuurlijk dat ik in de gelegenheid ben om hulp te bieden. Ik ben met pensioen en fit genoeg. Ik kan thuis de deur zo achter me dichttrekken. Maar je moet ook toegelaten worden. Ik ben blij dat ik er tijdens zijn ziekte voor mijn broer kon zijn.’
Rik Geertsema ‘Het was heel geruststellend’
‘Het was voor ons allemaal heel geruststellend dat Ditta bij Ernst kon blijven’, zegt Rik Geertsema, persoonlijk begeleider van Ernst. ‘We wisten dat hij de aandacht kreeg die hij nodig had in deze kritieke situatie. Ernst had continu verzorging nodig en voor ons is het bewerkelijk om dat te organiseren. Het is uiteraard mogelijk, maar het is heel fijn als de familie kan bijspringen. Niet in de laatste plaats voor Ernst zelf. Ik geloof zeker dat hij de vertrouwde nabijheid van zijn familie heeft gevoeld. Hij knapte gelukkig snel weer op.’
Rik werkt nu 10 jaar bij Bloemenstaete en ziet de betrokkenheid van verwanten de laatste jaren toenemen. ‘Onze 28 bewoners worden ouder en hebben meer zorg nodig. Als het mogelijk is, doen we een beroep op verwanten om bijvoorbeeld mee te gaan naar medische afspraken en te helpen met de vrijetijdsbesteding. Je trekt meer samen op. Als verwanten vaker komen helpen, versterkt dit de band met de persoonlijk begeleider. Je leert elkaar kennen en weet wat je aan elkaar hebt. De drempel om hulp te vragen of aan te bieden, wordt lager. Bij nieuwe bewoners vragen we nu meteen of verwanten willen en kunnen helpen. Dat gesprek voerden we een paar jaar geleden nog niet. Ik vind het mooi om deze ontwikkeling te zien. Je zet samen het belang van de cliënt voorop.’
