‘We zijn graag betrokken’

Eind maart kwam Marko Zwama bij De Fender wonen. Marko is zeer prikkelgevoelig en het was wenselijk dat er een schutting zou komen bij zijn terras. Vader Alex plaatste de schutting zelf, samen met Marko en een aantal andere bewoners. Alex: ‘Wij doen het voor ons kind. Als we de begeleiding er ook mee helpen, heb je een win-win.’

Alex en Jeanet Zwama reden elk weekend naar Hardenberg om hun zoon Marko te bezoeken, en terug. Het was hun grote wens om Marko dichterbij te hebben. Na een lange zoektocht, lukte dit bij De Zijlen. ‘Marko gaat slecht om met onrust of veranderingen, dus het was spannend’, vertelt Alex. ‘In overleg met de begeleiding van De Fender hebben we hem de eerste week verteld dat het onze wens was dat hij dichter bij ons zou komen wonen. Daar reageerde hij heel enthousiast op. De week erna hebben we gevraagd of het goed was dat we op zoek zouden gaan. Ook dat was heel positief. Weer een week later vertelden we dat we een plekje hadden gevonden en ook dat leidde niet tot onrust. In zijn hoofd heeft hij langzaam de ommekeer gemaakt.’

Rustiger
De verhuizing heeft heel goed uitgepakt voor Marko, ook door de aanpak bij De Fender. Alex: ‘Door verschillende omstandigheden kon Marko niet veel activiteiten meer aan. Bij De Fender zeggen ze: We proberen het vandaag. Gaat het niet, dan proberen we het morgen weer. Na 10 weken deed Marko gewoon weer met alles mee. Daar zijn we enorm blij mee.’ Jeanet: ‘Ik denk dat hij ook rustiger is omdat wij dichterbij zijn. We komen even langs en halen hem op. Of zijn broer en zus komen even langs. Voordat hij bij de Fender woonde, is hij een jaar niet thuis geweest.’

Topdag
Alex is aannemer en hij vindt het logisch dat hij zelf de schutting heeft gemaakt en geplaatst. ‘Ik ben samen met Marko naar de bouwmarkt geweest en we zijn aan de slag gegaan. Al snel wilden andere bewoners ook helpen, met begeleiding erbij. Het ging heel vanzelf. Marko vond het geweldig dat zijn vader kwam helpen en was trots dat hij mij kon helpen.’ De bus van Alex kwam ook nog vast te zitten in een berg stenen. Onder luid gejoel van cliënten is de bus weer losgetrokken. Het was een topdag voor iedereen.

Medewerkers De Fender:

'We proberen het vandaag. Gaat het niet, dan proberen we het morgen weer.'

Betrokken
‘We zijn graag betrokken’, zegt Jeanet. ‘Dat zorgt voor korte lijnen met de begeleiding en versterkt de onderlinge band. Ook leren we zo de medebewoners kennen. We doen wat we kunnen doen. Zo kwamen we bijvoorbeeld altijd woensdagavond bij Marko op bezoek. De begeleiding vroeg of het mogelijk was om op donderdag te komen. Dan is er soosavond en zijn daar begeleiders nodig. Voor ons maakt het niks uit. Dus komen we nu elke donderdagavond 1,5 uur op Marko passen. Soms nemen we hem mee naar huis om een spelletje te doen of naar muziek te luisteren. We doen het graag.’ 

Overleg
Zijn er ook grenzen aan wat De Fender mag vragen? Alex: ‘Dat weet ik zo niet, maar ze zijn in ieder geval nog niet bereikt.’ ‘Het gaat in goed overleg’, vult Jeanet aan. ‘In het begin heb ik bijvoorbeeld de was op me genomen, maar het bleek toch gemakkelijker als De Fender dit doet. Zo stem je samen af. We zijn ontzettend blij en dankbaar voor deze plek, voor de begeleiding en dat alles in goed overleg gebeurt.’